گشنیز

مردم قدیم درباره گشنیز چه عقایدى داشتند
و امروزه در چه مواردى مصرف مى شود؟

گشنیز را به فرانسه coriandre la مى گویند. منشا و گهواره پرورش گشنیز مشرق زمین بوده است که از آنجا به کشورهاى نواحى مدیترانه رفته و کشت آن رواج یافته است .
بطورى که ((شلمیز)) در کتاب خود مى نویسد: گشنیز تقریبا در همه جاى ایران کاشته مى شود و از سبزى آن به عنوان سبزیهاى خوردنى استفاده مى کنند و عوام عقیده دارند که این سبزى خنک است و اشتهاى جنسى را فرو مى نشاند. تخم گشنیز را با قند مى کوبند و بعد از زایمان زنان حامله ، به آنها مى خورانند و عقیده دارند که باعث تقویت عمومى بدن مى شود. تخم گشنیز را در شیرینى مصرف مى کنند تا هم آن را معطر سازد و هم هضم آن را آسان گرداند.
تخم گشنیز معده را تقویت مى کند و نفخ شکم را برطرف مى سازد.
تخم گشنیز خاصیت ادرار آور نیز دارد و آن را نیز به صورت دمکرده مصرف مى کنند.
مقدار مصرف آن یک قاشق قهوه خورى تخم گشنیز در یک فنجان آب جوش است که باید بعد از غذا آن را مصرف کرد.
تاریخچه گشنیز
در هند باستان ، هندیان وقتى براى خدایان اوراد و ادعیه مى خواندند، گشنیز را به کار مى برند.
در مقبره هاى فراعنه قدیم مصر، تخم گشنیز را در کنار جسدهاى مومیایى شده پیدا کرده اند و این مى رساند که مصریان قدیم تخم گشنیز را مقدس ‍ مى دانستند.
قوم بنى اسرائیل گشنیز را غذاى آسمانى مى دانستند و در موقع مهاجرت دسته جمعى از آن تغذیه مى کردند.
بقراط حکیم در یونان ، گشنیز را به علت خواصى که براى معالجه تشنج و صرع داشت و خواب آرامى مى آورد و دردهاى رحم را تخفیف مى داد و همچنین تشنجات معدى را برطرف مى کرد و نطفه را براى جفت گیرى و بچه دار شدن تقویت مى نمود مصرف مى کرد.
ابو زکریاى رازى پزشک دانشمند ایرانى ، گشنیز را براى آرام کردن سردرد و رفع مستى تجویز مى کرد. طبق آخرین تحقیقات علمى که درباره تخم گشنیز به عمل آمده است معلوم شده است تخم گشنیز داراى اسانسى است به نام ((کوریاندرول )) که نود درصد آن است و ده درصد دیگر ((ژرانیول )) ((پى نه ن ))، ((سینئول )) و ((ترپنتین )) مى باشد.
گشنیز این خواص را دارد.
1- کرمکش است . 2- معده را تقویت مى کند 3- به عنوان ادویه محرک است 4- مقوى قوه باه است و در تقویت حافظه تاءثیر دارد.
طریقه مصرف آن این است : یک قاشق قهوه خورى از تخم گشنیز را در یک فنجان آب داغ ده دقیقه دم مى کنند و بعد از هر غذا آنرا مى نوشند.
تنطور گشنیز هم در داروخانه ها موجود است و مى توان ده تا بیست قطره از آن را در آب ریخت و نوشید.
اسانس گشنیز را نیز به مقدار یک تا سه قطره روى یک حبه قند ریخته و سه تا چهار بار در روز بعد از صرف غذا مصرف مى کنند. مصرف دمکرده و تنطور و اسانس گشنیز به طریقى که شرح داده شد براى نفخ و هضم سنگین ، تراکم باد در روده ها، تشنج و خستگى اعصاب مفید و موثر است .