مصارف گشنیز در طباخى

از زمانهاى بسیار قدیم گشنیز به عنوان ادویه اغذیه مصرف مى شده است .
مصریان و رومیان گشنیز را با نان و خورش مصرف مى کرده اند امروز هم گشنیز در طباخى و تهیه اغذیه مصرف مى شود. در کشورهاى شمال اروپا و کشورهاى انگلوسا کسون گشنیز را با سرکه مخلوط مى کنند و در گوشتهاى کنسرو شده مصرف مى نمایند تا هم آن را معطر کند و هم براى مدت زیادى آنرا حفظ کند. در انگلستان و آلمان آبجو را با گشنیز معطر مى کنند و نان و نان قندى مخصوصى با تخم گشنیز مى پزند. در فرانسه کمتر از آلمان و انگلیس تخم گشنیز را در نانوایى و شیرینى پزى مصرف مى کنند. ولى بعضى از نانواهاى فرانسوى براى اینکه مزه آرد کهنه را عوض کنند تخم گشنیز را در نان آن وارد مى کنند.
تخم گشنیز یکى از ترکیبات ادویه کارى است و در فرانسه وقتى مى خواهند قارچ را به سبک یونانى بپزند، گرد تخم گشنیز به آن مى زنند.
با تخم گشنیز لیکورهاى زیادى به اسامى مختلف مى سازند، همچنین اسانس گشنیز را در عطر، ادوکلن و صابون سازى مصرف مى کنند.
در الجزیره گرد تخم گشنیز را با فلفل و نمک به گوشت مى پاشند و آن را براى مدتى طولانى نگهدارى مى کنند.
در پایان لازم است گفته شود که تخم گشنیز وقتى تازه است بوى ساس ‍ مى دهد وقتى خشک شد بوى مطبوع و معطرى به خود مى گیرد که همه از آن خوششان مى آید. به عربى آن را کزبره گویند.
از: مخزن الادویه - در خواص گشنیز
1- اگر هفت مثقال آب گشنیز تازه را بیاشامند خواب مى آورد مخصوصا با سرکه و سماق .
2- اگر گشنیز را در دهان بجوند درد دندان کرم خورده را تسکین مى دهد.
3- همچنین خاییدن گشنیز رافع بوى شراب و سرعت مستى است .
4- و نیز خاییدن آن مقوى لثه و قاطع خون آن مى باشد.
5- گشنیز تازه مسکن صفرا و التهاب معده و تشنگى است و مانع قى و رافع باه و نعوظ مى باشد.
6- ضماد گشنیز تازه محلل اورام جلد و بادسرخ است .