سوره: سورة الصافات آیات: 182 محل نزول: مکه

فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ 127 إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ 128 وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ 129 سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ 130 إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ 131 إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ 132 وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِینَ 133 إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ 134 إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ 135 ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ 136 وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِم مُّصْبِحِینَ 137 وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ 138 وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ 139 إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ 140 فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنْ الْمُدْحَضِینَ 141 فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ 142 فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ 143 لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ 144 فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِیمٌ 145 وَأَنبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّن یَقْطِینٍ 146 وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ 147 فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ 148 فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ 149 أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ 150 أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ 151 وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ 152 أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ 153

( صفحه 451)

اما آنها او را تکذیب کردند; ولى به یقین همگى (در دادگاه عدل الهى) احضار مى‏شوند! «127» مگر بندگان مخلص خدا! «128» ما نام نیک او را در میان امتهاى بعد باقى گذاردیم! «129» سلام بر الیاسین! «130» ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم! «131» او از بندگان مؤمن ما است! «132» و لوط از رسولان (ما) است! «133» و به خاطر بیاور زمانى را که او و خاندانش را همگى نجات دادیم، «134» مگر پیرزنى که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! «135» سپس بقیه را نابود کردیم! «136» و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏هاى شهرهاى) آنها مى‏گذرید «137» و (همچنین) شبانگاه; آیا نمى‏اندیشید؟! «138» و یونس از رسولان (ما) است! «139» به خاطر بیاور زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیت و بار) فرار کرد «140» و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! «141» (او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که مستحق سرزنش بود! «142» و اگر او از تسبیح‏کنندگان نبود «143» تا روز قیامت در شکم ماهى مى‏ماند! «144» (به هر حال ما او را رهایى بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالى از گیاه افکندیم در حالى که بیمار بود! «145» و بوته کدوئى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)! «146» و او را به سوى جمعیت یکصد هزار نفرى -یا بیشتر- فرستادیم! «147» آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‏مند ساختیم! «148» از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آن آنهاست؟! «149» آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! «150» دانید آنها با این تهمت بزرگشان مى‏گویند: «151» «خداوند فرزند آورده!» ولى آنها به یقین دروغ مى‏گویند! «152» آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! «153»