رویدادهای طبیعی همواره در اطراف ما رخ میدهند و تکرار این رویدادها سبب میشود از دیدن آنها چندان حیرت نکنیم و گاه بیتفاوت از کنار آنها بگذریم، اما گاهی دست قدرت پروردگار، مناظری ناب را به ما نشان میدهد که با دیدن آنها با حیرتی عجیب مواجه میشویم و به قدرت الهی پی میبریم. چند مورد از این وقایع طبیعی اما نادر را خوب است مرور کنیم:
دو بار در سال بین ماههای فوریه و مارس آبهای اقیانوس اطلس با آب رود آمازون در برزیل درهم میآمیزد و بزرگترین موجهای روی زمین را به وجود میآورد. این پدیده که «پوروروکا» نام دارد به دلیل مد اقیانوس میباشد. این اتفاق باعث میشود که موجهای بزرگی ایجاد شوند که ارتفاع آنها گاهی به 12 فوت میرسد و عمر بعضی موجها به ندرت نیم ساعت به طول میانجامد. مردم این منطقه میگویند هر وقت موج پوروروکا میآید از نیم ساعت قبل از رسیدن صدای مهیب آن به گوش میرسد. این موج آنقدر قدرتمند است که میتواند هر چیزی را که سر راه آن است ویران کند. موج «پوروروکا» برای موجسواران اهمیت خاصی داد از سال 1999 تاکنون هر ساله مسابقه قهرمانی موج سواری در شهر «سائودومینیگو» انجام میشود. رکورد موجسواری بر پوروروکا از آن یک موجسوار برزیلی به نام «پیکوروتا سالازار» است که در سال 2003 در طول 5/12 کیلومتر مدت 37 دقیقه بر روی آب پوروروکا ماند.
"گوگل ارت" (Google Earth) در تازهترین نسخهی خود، عبارت «خلیج عربی» را در کنار نام «خلیج فارس» اضافه کرده است
در تصاویر ماهوارهای «گوگل ارت»، پیشتر تنها عنوان «خلیج فارس» به کار برده میشد ولی در زمان بزرگنمایی تصویر منطقه، گهگاه این عبارت به «خلیج» تغییر پیدا میکرد.
کاربرد تصاویر ماهوارهای «گوگل ارت» اخیراً در فعالیتهای پژوهشی و رسانههای جهانی، گسترش فراوانی یافته است.
در پی اضافه شدن نام «خلیج عربی» در کنار «خلیج فارس»، در تارنمای تبادل نظر کاربران گوگل ارت، این اقدام، به بحثهای زیادی دامن زده است.
در حال حاضر، در گوگل ارت، چنانچه ماوس رایانه روی عبارت «خلیج عربی» قرار گیرد، گهگاه پنجرهای باز میشود که در آن نوشته شده: «در ایران و بیشتر دنیا به عنوان "خلیج فارس" شناخته میشود ولی به عنوان "خلیج عربی" هم شناخته شده است و برخی منابع نیز آن را "خلیج" مینامند.»
تصمیم تازهی «گوگل ارت» هنوز واکنش رسمی نهادهای دولتی یا مستقل ایرانی را در پی نداشته است.
از بابت قرار دادن عبارت «خلیج عربی» در کنار نام «خلیج فارس»، اقدام کمابیش مشابهی از سوی سازمان نشنال جئوگرافیک در اطلس سال 2004 این سازمان صورت گرفت. نشنال جئوگرافیک، دلیل اضافه کردن این نام در کنار عنوان تاریخی «خلیج فارس» را «مصطلح شدن» آن عنوان کرد. این حرکت در پی واکنش ایرانیان مهاجر و در پی آنها، واکنش مقامهای رسمی ایران، به حذف نام «خلیج عربی» از نسخه اینترنتی اطلس منتهی شد ولی نشنال جئوگرافیک در نقشهی اینترنتی منطقه، یادداشتی با این مضمون اضافه کرد: «نام تاریخی و متداولتر این آبراه، خلیج فارس است با اینحال برخی آنرا خلیج عربی می نامند.»
سازمـان ملل متحـد در دو بیانیـه، نام «خلیـج فـارس» (Persian Gulf) را به عنوان تنها نام رسمی این آبراه اعلام کرده است. در خارج از ایران نیز، یک انجمن غیردولتی اینترنتی با عنوان Persian Gulf Online به کوشش برای حفظ نام تاریخی این آبراه مشغول است.
منبع :
http://radiozamaaneh.com/pejman/2008/02/post_92.html
مکان اعتراض :
http://www.petitiononline.com/sos020...tion-sign.html
جمله وارده درقسمت COMMENTS:
Immediate and unconditional deletion of “Arabian Gulf” from Google Earth
باران ماهی، موضوعی چندان عجیب در بین مردم هندوراس نیست. این اتفاق هر ساله بین ماههای می و جولای در منطقه «دیپارتا منتو دیورو» رخ میدهد. شاهدان میگویند این پدیده با آمدن ابرهایی در آسمان منطقه آغاز میشود و سپس رعد و برق و طوفان شدیدی روی میدهد و باران به شدت میبارد. این طوفان و باران حدود 2 الی 3 ساعت به طول میانجامد و وقتی تمام میشود میتوان ماهیهای زنده زیادی را روی زمین پیدا کرد. مردم این منطقه این ماهیها را جمع میکنند و با آنها غذا میپزند. از سال 1998 نیز هر ساله در شهر «یورو»، «جشنواره باران ماهی» برگزار میکنند و در آن غذاهایی که با این ماهی پخته شده را میخورند.
فکر میکنم تنها در مراکش میتوان بزها را روی درخت پیدا کرد. این بزها به این دلیل از درخت بالا میروند که میوه درخت خاصی به نام «آرگان» را خیلی دوست دارند. آرگان نوعی درخت شبیه به درخت زیتون است که میوهای شبیه به زیتون نیز دارد. کشاورزان این کشور پشت سر بزها به راه میافتند و از درختی به درخت دیگر میروند. اشتباه نکنید آنها این کار را به این دلیل انجام نمیدهند که از بالا رفتن بزها حیرت زده میشوند، بلکه میوه آرگان دارای هستهای است که بزها نمیتوانند آن را هضم کنند به همین دلیل آن را از دهان بیرون میاندازند و یا از بدن خود دفع میکنند. سپس کشاورزان این هستهها را جمع میکنند و با آسیاب کردن روغن آن را میگیرند. این روغن در آشپزی و صنایع آرایشی استفاده فراوان دارد.