آسمان را که مینگرم عطر خیالت مجالم نمیدهد...

مدتی است خانه دلم را آب وجارو کرده ام.

چشم به راه قدمهای سبزی هستم

 

 که بهار را برایم به ارمغان می آورد

 

پرده ها را به کنار زده ام ونور را به خانه آورده ام

 

دره ها را گشوده ام تا چکاوکی از سرزمین عشق

 

 نغمه زندگی را برایم ساز کند

 

گرده ها را از دل ودیوار دلم زدوده ام

 

با بارانی از اشک طراوت را خوانده ام

 

وچشم های خیسم را به در دوخته ام

 

گوشهایم را به آوای انتظار سپرده ام

 

.تا روزی که روز من است بیـــاید وآن روز روزی است

 

که تو خواهی آمد

 

 

 

 

 

آسمان را که مینگرم عطر خیالت مجالم نمیدهد...

دوباره از نو بازمیگردم به سر سطر ..

 

.آنجا که نام زیبای تو نگاشته شده است...

آنجا که نام من آغاز میشود..

 

.آن لحظه که عشق می روید و من در هوایش

نفس میکشم...فانوس ستاره ها را خاموش میکنم

 

 و چهره ی مهتاب را در پشت ابرها

پنهان میکنم ...تا دستانم در دست های گرم تو جای دارد

 

 چشم هایم را بر روی

هر آنچه دیدنیست میبندم..

 

تصنیف عشق را برایت زمزمه میکنم...

تا غروب ستاره ها کنارم بمان و بدان که عاشقانه دوستت دارم...