ریزش مو - بررسی علل( اخبار و گزارشات)

دو عامل در ریزش موی آندروژنیک نقش دارند:
1- ژنتیک 2- هورمونهای آندروژنیک.
نقش عوامل ژنتیکی در بروز این ریزش موی سر بسیار مهم و ناشناخته است. الگوی وراثت این اختلال به صورت اتوزوم و یا پلی ژنیک است و افرادی که از بستگان درجه اول آنها به این نوع ریزش موی سر مبتلا هستند، بیش تر از سایر افراد در معرض ابتلا قرار دارند. هورمونهای آندروژنیک یا مردانه که مشهورترین آنها هورمون تستوسترون است، در مردها از بیضه ها ترشح می شوند ولی، در بدن خانمها نیز غدد فوق کلیه مقداری هورمون آندروژنیک تولید می کنند.
رشد موهای نواحی زیر بغل و زهار به وجود هورمون تستوسترون وابسته است در حالی که رشد موهای ناحیه ریش و ریزش موهای سر بیش تر به ترکیب دیگری به نام دی هیدروتستوسترون ارتباط دارد. تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون به وسیله آنزیم خاصی به نام 5-آلفا ردوکتار صورت می گیرد. این آنزیم به دو فرم وجود دارد که نوع دو آن در غلاف خارجی موها وجود داشته و در ریزش موی آنروژنیک نقش مهمی دارد. مردانی که فاقد این آنزیم هستند دچار طاسی سر نمی شوند.
قابل توجه است که سطح هورمونهای مردانه در افرادی که به ریزش موی آندروژنیک مبتلا می شوند، در مقایسه با سایر افراد در اغلب موارد تفاوتی ندارد و مهم ترین اختلاف در میزان حساسیت فولیکول های مو به ترکیبات آندروژنیک است. علایم و الگوی ریزش این نوع ریزش موی سر اغلب بسیار تدریجی و در مدت چندین سال رخ می دهد. الگوی ریزش مو در مردان به صورت عقب رفتن خط رویش مو در نواحی گیچ گاهی و کاهش موی ناحیه فرق سر است که ممکن است در نهایت به طاسی کامل در این نواحی بیانجامد.این نوع ریزش مو در زنان به صورت نازک شدن پیش رونده موها در ناحیه فرق سر، با حفظ خط رویش موی ناحیه پیشانی دیده می شود. این نوع ریزش مو در خانمهای به طاسی کامل نمی انجامد.